Abdal abdalın ne onduğunu ister, ne de bulduğunu
Abdallar gezgin kişilerdir. Gereksinimlerini zor elde ettikleri için birbirleriyle paylaşma olanakları yoktur.Aynı konumdaki kişiler, eğer bencillerse birbirlerini çekemezler
Adam adama her daim muhtaç (gerek olur)
Tek başına yaşamak oldukça zor olduğundan insanlar bir arada yaşarlar, dayanışmaya gerek duyarlar. İhtiyaçlar bu sayede karşılıklı olarak giderilir. Bu bakımdan hiçbir insanı küçümseyip yararsız saymamalı; olur ki bir gün, hiçlenen o insanın yardımına gerek duyulabilir.
Abdalın dostluğu köy görünceye kadar.
Abdal gezgin olduğu için, gezdiği yerlerde gereksinimlerini karşılayacak kişilerle ilişki kurarlar.Doğal olarak bir süre sonra da o yerden ve kişiden ayrılıp, başka bir yere gider, başka kişilerle ilişki kurarlar.
İlişkilerinde kişisel çıkarlarını öne çıkaran kişilerle arkadaşlık yapılmamalıdır. Çünkü çıkarcı kişiler, isteklerine kavuştukları an, yanındakileri terk ederler. Dolayısıyla onlara güven olmaz.
Çıkarı için yakınlık gösterip dostluk kuran kimse, beklediği yararı elde ettikten, işini yürütecek başka yollar bulduktan sonra sizinle olan ilişkisini keser.
Abanın kadri yağmurda bilinir
Her şeyin bir değeri vardır. Bir şeyin gerçek değeri (kadri) ise, ona gerçekten ihtiyaç duyulduğu zaman ortaya çıkar.
Giysinin değeri görüntüsünde değil, amacına uygun olarak kullanılmasındadır.Yağmurlu havada aba insanı ıslatmaz ve değeri anlaşılır.
Bir gerecin, bir aracın, bir dostun ya da bir ortamın değerini anlamamız için ille de o gerece, araca, dosta ya da ortama gereksinmemiz olması gerekmez. Bazı şeylerin değeri, gereksinim olmadan da anlaşılmalıdır.