Sizden gelen soru:
Belki de nefret etmiyordur belki sadece benim iyiligimi istiyordur ama bunu bana yansitma sekli beni cok kotu etkiliyor. En bastan anlaticam.
Ben cocuklugumda aile ici cok problem yasamadim ancak genis ailemde sorunlar oldu. Babamin annesi ve kizkardesleri annemi hic sevmediler bu her ailede olabilen bir sorun ama bizde buyuk tartismar ortaya cikti ve ben ilk defa o zaman annemin agladigini gordum. Annemin gozunden akan bir damla yas, sesinin titremesi bile benim kalbime bicak sapliyor. Daha sonra babamla annem arasinda sorunlar basladi. Ilk baslarda buna cok uzuluyodum ama sonra bir sekilde devam ettiklerini farkettim ve bu duruma alistim. Ama annemin bana karsi tavri artik beni cok yoruyor. Ozellikle son zamanlarda benden nefret ettigini dusunuyorum. Surekli kavga ediyoruz ve benim aglamam onu hic mi hic uzmuyor. Cok kotu hakaretler ediyor bana olmemi istedigini bile soyluyor.
Yazin bir kavga ettik ve ben fenalastim buna ragmen umrunda degilim. Son zamanlarda tartismadigimiz bir an bile yok. Bana gelse sarilsa her sey biticek unutucam ama yapmiyor iste. Ben ona gitmeye cesaret edemiyorum gittigimde de reddediyor beni. Kendimi oldurmek istedigim oluyor bazen ama korkuyorum. Ailem benim her seyim onlara cok bagliyim ama onlar benim onlara verdigim degerin farkinda degil.
Babam bana hic kotu davranmiyor ama umursamiyor da. Babalik gorevini yapiyor seviyor o kadar. Sorunlarimi anneme hic anlatamiyorum cunku kiziyor bagiriyor. Babamla da konusamiyorum. Bir de ablam var. Her seyim canimdan cok sevdigim ablam. Ne guzel dimi soruarimi payalabilirim. Oyle degil iste. O iyi zamanimda hep benimle ama kotu zamanimda hic yanimda degil. Gelip uzulme dese sarilsa bile yeter. Ama o beni hep kucumsuyor aptal oldugumu soyluyor ve annemle kavga ederken de annemin yaninda o da kiziyor. Ben cok yalnizim.
Okulda birsuru arkadasim var ama yalnizim. Annemle bunlari konusmayi da denedim. Buna cesaret ettim. Onu cok sevdigimi soyledim ona. Ama o yine kizdi bagirdi duygu somurusu yaptigimi soyledi. En yakin arkadasimin dogum gunu icin plan yapmistik. Sirf bana inat olsun diye gitmeme izin vermiyor. Digerleri en yakinimin yanindayken ben orda olamicam. Artik okula da gitmek istemiyorum. Zaten derslerimde dusus var. 15 yasindayim ve cok iyi bir lisede okuyorum. Ama bisey eksik iste.
Eskiden ailecek daha mutluyduk. Simdi sanki ben ailemin mutlulugunu disardan izliyor gibiyim. Annem ders calismiyorum diye de kiziyor. Arkadasimin dogum gunune gitmek icin ders calisayim izin ver dedim. Zaten calisicaksin ben ne dersem yapicaksin mecbursun diyor. Ne kadar iyi bir yerde oldugumun farkinda aslinda.
Son zamanlarda gercekten her an kavga ediyoruz. Her anne kiz kavga eder evet ama benim annem benden nefret ediyor. Oyle seyler soyluyor oyle uzuyor ki beni. Ve en kotusu de bunlari kimseyle paylasamamam. Ablam agladigim icin dalga geciyor benimle. farkindayim yasim kucuk her seyi bu yasta yapamam ve bu yazdiklarim okundugunda ergenlik diye gorunucektir. Boyle seyler yazanlari okudum cunku. Icimizde yasadigimiz burda yazilmiyor kolay kolay.
Buraya sadece sakinlesmek icin ve icimde tuttuklarimi paylasmak icin yazdim. Ama ben annemle konusmak istiyorum iste. Ona aglamak sarilmak anlatmak istiyorum. Ama o boyle biseyi dinlemez. Kizar bana kucuk dusurur beni. Yani cocuk sayiliyorum umurlarinda degilim. Bunu kendisi soyledi aglaman umrumda degil dedi. Ettigi hakaretleri yazmiyorum bile. Bunlari annemi sevmedigim icin falan yazmiyorum. Olurum ona ne olursa olsun koparamiyorjm icimdeki bagi.
Evet cocugum belki ama ben de biseyler yapmak istiyorum. Cevremdeki herkesi goruyorum annem bana oyle insanlari ornek alma diyor. Ya okulum gayet iyi saygili buyukler tarafindan hep sevilen bir insanim daha ne yapayim. Bunlari arkadasimin dogum gunune gondermedi diye yaziyorum ama burda bir birikmislik var. Icime doldu doldu tasiyor artik. Genis ailem annemle babam arasindaki sorunlar annemle iliskim hepsi ust uste geliyor. Ve gelecek hakkida da umutsuzluga kapildim.
Simdi iyi bir okulda olabilirim ama universitede iyi bir yer kazanamayacakmisim gibi geliyor. Bu da annem ve ablam yuzunden. Surekli bana bir ise yaramicagimi benden bisey olmicagini soyluyolar. Aslinda surekli kavga etmiyoruz eglendigimiz birlikte vakit gecirdigimiz zamanlar da gayet guzel. Ama eskisi gibi degil artik. Galiba ben buyudukce daha cok etkilenmeye basladim aile icinde yasadiklarimdan.
Bunlari yazarken biraz sakinlestim ama annemle yine konussam yine aglicam ve artik kendimi tutamayip bagiricam biliyorum. Ve yine basa donucez. Artik saglikla ilgili sorunlarim olabilicegini de dusunuyorum. Surekli agri kesiciye ihtiyacim oluyor ve yazin yasadigim sey ciddi bir kalp sorunu olabilir. Kalp krizi gibi biseydi. Sizden yardim isticem ama lutfen bana bunlari annenizle konusmayi dene demeyin. Belki farkli bir cikis yolu vardir. A
rtik bu rutin kavga halimizin duzelmesi lazim yoksa ben kendimi okul arkadaslarimdan soyutlicam. Daha dogrusu zorunda kalicam. Kimse problemleri olan birisiyle arkadaslik etmek istemez. Belki benim icin soyleyebileceginiz biseyler vardir. Tesekkur ederim.
Cevap:
Merhabalar,
Öncelikle samimi bir şekilde yaşamış olduklarınızı bizimle paylaştığınız için teşekkür ederiz. Bu yaşınıza rağmen yaşamış olduğunuz sıkıntılar azımsanacak şeyler değil. Ve yaşamış olduğunuz problemlerle sadece sizin muhatap olduğunuz problemler de değil. Yani tek sorun sizinle anneniz arasında olan sorun değil. Sizinde bahsettiğiniz gibi aile çapında yaşanan sıkıntılar ve annenizin yaşamış olduğu sıkıntılar da cabası.
Öncelikle size şunu tavsiye etmek istiyoruz. Anneniz zor bir süreçten geçtiği için ve bu sıkıntıların içerisinde sizinle sorun yaşadığı için öncelikle bu durumu ortadan kaldırın. Yani anneniz bu süreçte ailesinden ve çocuklarından destek görmeyi beklerken sizin de annenizle sorunlar yaşıyor olmanız annenizi daha çok üzmüş ve daha fazla agresif yapmıştır. Bunun sonucunda da yaşamış olduğu diğer sıkıntıların stresini de sizin üzerinizden atma eğilimine girmiş olmasıdır. Bunu bilinçli olarak yapmıyordur.
Bu durumda size tavsiyemiz anneniz ile olan problemlerinizi ve sıkıtılarınızı bir kenara bırakmak ve annenizin yaşamış olduğu bu sıkıntılı süreçte annenize destek olmaya çalışmaktır. Zaten annenizi ve ailenizi çok sevdiğinizi söylüyorsunuz. Bu sevginin karşılığı olarak böyle bir fedakarlıkta bulunabilirsiniz. Bunu yaparken de annenizin sözünden çıkmayın ve anneniz sizden ne isterse harfiyen uygulayın. Bir süre bu şekilde devam ederseniz anneniz de sizin desteğinizi farkedecektir ve size karşı kırıcı, yanlış davrandığını farkedek yaşamış olduğunuz sıkıntılar için bir özür dileyecektir. Özür dilemese de sizin gönlünüzü bir şekilde alacaktır.
Annenizin yaşadığı problemler ortadan kalkıp her şey normale dönmeye başlayınca annenizle bu sorunları tekrar konuşmayı deneyebilirsiniz. Hatta konuşmak yerine annenize burada yazmış olduğunuz yazıyı okutabilirsiniz. Bu yazının çıktısını alarak annenize bir mektup şeklinde verebilirsiniz.
Sonuç olarak çocuklar ile ebeveynleri arasında yaşanan problemlerde çocukların bir adım geri atması gerekir. Anne ve babalardan böyle bir şey beklemek ve onlarla inatlaşmak durumu daha da kötü yapabilir. Anneniz de yaşadığı stres ve sıkıntılardan dolayı size kötü sözler söylemiş olabilir ancak size bir şey olduğunda en çok üzülecek olan kişi de yine anneniz olacaktır. Bu yüzden annenizin isteklerini yerine getirmeye çalışarak zaman bırakmayı deneyin. Annenizin yaşadığı aile içi problemler son bulunca her şeyin normale döneceğini göreceksiniz. Bu süreçte en önemli şey sabretmek olacaktır.