Merhaba ben nuray 20 yaşındayım evin tek kızıyım bir abim birde erkek kardeşim var benim ailemde şiddetli geçimsizlik var afedersiniz annem normal biri değil çift karakterli olduğunu düşünüyorum sürekli bize bağırıyor beddualar ediyor bana babanla bizim aramızı bozuyorsun diyor birşey yapmadığım halde hep beni suçlu görüyor yaptığı her işten şikayet ediyor yemek yapacak 2 lokmayı burnumuzdan getiriyor sanki ona zorla yaptırıyormuşuz gibi bana defol git evden seni istemiyorum sevmiyorum diyor ağıza alınmayacak laflar söylüyor söylüyor sonraki gün sanki karşımda başka biri varmış gibi iyi davranıyor sonra tekrar kötü oluyor küçüklüğümden beri öyle beni hiç sevmedi bakmadı okula hep kirli gittim beni hep aşağıladı kusurlarımla dalga geçti bir anneden çok düşman gibiydi eskiden kendimi öldürmeyi düşünüyordum ama Allah korkusu var elhamdülillah durduruyordum kendimi şimdi iyimiyim bilmiyorum babam çok değişti bana eskisi gibi davranmıyor ilgilenmiyordu ama en azından güler yüzlü davranıyordu şimdi oda yok beni sürekli kırıyor evde her gün tartışma he rgün kavga kırılmaktan ağlamaktan o kadar yoruldum ki eski evimizden 5 ay önce taşındık geldik dağ başı gibi bir yere gidecek yerim yok arkadaşlarım yok. okul hayatıma gelirsek ben liseye kadar okudum lise1 de babam iflas etti beni okuldan aldı kuaföre verdi okul hayatım bitti diğer kızlara çok özenirdim çünkü okula gidiyorlardı. tek başıma azim ettim kimseden yardım almadan açıktan liseyi bitirdim 2 sene üniversite sınavına hazırlandım ama olmadı eğitim görmediğim için bir çok şeyi yapamadım mecbur açıkta kalmamak için üniversiteyi açıktan yazdım ama o kadar şey başarmama rağmen babam beni aptal gördü eğer bu sene bölümümün notlarını iyi tutarsam seneye örgüne geçebilirmişim şuan tek umudum ve duam budur. açıktan okuduğum için bütün gün evdeyim yapıcak hiçbir şeyim yok ne yapacağımı bilmiyorum kafayı yemek üzereyim o kadar daralıyorum ki nefes almak bile ağır geliyor kendimi evimde yük gibi hissediyorum mutsuzum ne yapmalıyım ?