Simit satarak geçimini sağlayan Metin, hergün hastanenin önünde  simit satmaktadır. Kirada oturan Metin, kıt kanaat geçinmektedir ve her ayın sonunu güçlükle getirmektedir. Çocuklarına istediklerini alamamanın verdiği eziklik ile günlerini geçirmektedir.

Ve Metin simitlerini satarken hergün lüks bir otomobilden son derece şık bir giyimi olan bir adamın inip hastaneye gittiğini ve bir süre sonra hastaneden tekrar çıktığını görürdü. Metin bu adamı her defasında görünce kendi kendine;

– Derdi yok tasası yok, varlık içinde yaşıyıp gidiyor. Her akşam çocuklarımın yüzüne nasıl bakacağım diye düşünmüyor. Eşi de ne kadar mutludur acaba.

Ve birgün Metin yine hastane önünde simit satarken lüks otomobil durdu ve içinde aynı adam indir. Metin bu defa dayanamaz koşarak adamın yanına geldi.

-Metin: Beyim siz bu hastanenin sahibi misiniz?

-Adam: Hayır. Hastaneye ziyarete geliyorum.

-Metin: Geçmiş olsun beyim, kimi ziyarete geliyorsunuz.

-Adam: Karımı.

-Metin: Acaba bir mahsuru yoksa karınızın neyi var?

-Adam: Benim hayattaki tek varlığım karımdır. Uzun yıllardır evliyiz ve çocuğumuz da olmadı. Ve son bir yıldır karım kansere yakalandı. Tek varlığım olan karımın da sayılı günleri kaldı.

-Metin: Çok geçmiş olsun beyim. Allah şifa ve sabır versin.

-Adam: Teşekkür ederim.

Adam hastaneye doğru giderken metin arkasından baka kaldı. Adamın dertsiz tasasız ve mutlu bir hayatı olduğunu düşünürken, karşılaştığı bu manzara Metin’i hayrete düşürmüştü. Dış görünüşün ne kadar aldatıcı olduğunu anlayan Metin, adamın benden büyük dertleri varmış diye düşündü. Ve kendi haline şükretti.