Temelini İslâm Dini’nden alan kültürümüzde, misafire niçin geldiği, ne zaman gideceği ve aç olup olmadığı yönünde sorular kesinlikle sorulmaz!..

Bunun yerine, ev sahibinin kendi imkânları doğrultusunda, hiç beklemeden hazırda olan, kolay hazırlanabilen ne varsa kısa sürede bir sofra hazırlanır…

Misafir sofraya asla yalnız başına oturtulmaz!..

Misafiri rahatlatmak adına, gerekirse komşular da seferber olurlar ve hizmette kusur edilmez. Bu durumda misafir de yiyeceği kadarını yer ve kalanını bırakarak sofradan kalkar…

Yemeğin ardından mutlaka misafire içecek bir şey ikram edilir…

Lâkin bu ikramda kullanılan dil hayli önem taşır. Misafire “kahve alır mısınız?” demek yerine, “kahvenizi nasıl alırdınız?” demek, onun daha rahat olmasını sağlayacaktır.

Peygamber efendimiz (sav) şöyle buyurmuşlardır… “Sizden birinizin kurduğu yemek sofrası misafirlerin önünde bulunduğu müddetçe, melekler o kimseyi salat ve selam ederler.”

Horasan âlimlerinden biri, yiyemiyecekleri kadar bol yemek sofraları kurar ve şu hadis-i şerif’e (Kardeşlerinin yedikleri ve onlardan arta kalan yemeği yiyen kimse, bu yemeğin hesabı için sorguya çekilmez) riayet ederek, “ve ben onlardan artan yemekleri yemek için, misafirlerime fazla yemek ikram ederim” derdi.

Peygamber efendimiz (sav) “Kul üç şeyden sorguya çekilmez!.. Sahur yemeğinden, iftar yemeğinden, dost ve kardeşleriyle yediği yemeklerinden.” buyurmuşlardır…