Aşk ve Sevgi
Aşk ve sevgi kavramları birer duygu ifadesi olarak karşımıza çıksada bu iki duygunun aslında birbirinden farklı oldukları halde çok fazla karıştırıldıkları bir gerçektir. Aslında bu karışıklık çoğu zaman yanlış tanımlamalardan ileri gelir ancak burada verilen iki duygu tanımının gerçekte nelere karşılık geldiğini anlatmaya çalıştığımız yazımızı okumanızı öneririm. Girişte kullanılan cümleler çok duygusuz olduğunun farkındayım ama bu seferlik böyle gerekti 🙂
Aşk Nedir ?
Aşk ele alındığında çok farklı bir kavramdır. Normalde 3 harften oluşur. AŞK! çok kısa bir sözcük değil mi ? Ama kısa olduğu kadar acı ve mutluluk veren bir sözcüktür. Bu kadar kısa olupta söylendiği anda, okunduğu anda veya duyulduğu anda insanın dikkatini çekerek, insanın içerisinde birşeyler kıpırdatan bilen başka birşey varmı. Bu kadar kısa olupta uğruna ölünen, sizi öldüren, insanı yemekten içmekten kesen veya insanı deli eden bir sözcük var mı ? Eğer aşk kelimesi normal bir sözcük olsaydı, yaşanan gerçeklikleri anlatmasaydı bizi bu kadar ilgilendiren bir şey olur muydu ? Aşk her toplumda farklı şekillerde yaşanır. Bu farklılık ise insanların yaşadığı toplumsal, kültürel ve insanların yetişme tarzları ve değerleridi. Geçimş tarihte ve yakın tarihte aşk ile ilgili birçok tanım yapışmıştır. Gelecektete yapılmaya sürekli devam edecektir. Geçmiş ve günümüzde aşk ile ilgil birçok roman, öykü, türkü şarkı tarzı şeyler vardır.
Aşk konusu sadece yazdığımız sanat dallarında ve edebiyatta yer almamaktadır. Bununla beraber felsefedede yer alan bir konudur. Bazı filozoflar aşkı bir varlık olarak ele alıp Aşk Nedir ? sorunun cevabını yanıtlamaya çalışmışlardır. Mesela Schopenhauer’in aşkım metafiziği gibi örnekler verilebilir. Ayrıca bilim adamları, psikologlar aşk konusu üzerine eserler ortaya çıkartmışlardır. Aşk bilimsel olarak, sanatsal olarak veya felsefi olarak ele alınsa da, aşkı bir varlık, bir olgu olarak gören ve belirlemeye çalışan her uğraşın zemininde, bunu yapmaya çalışan insanın, kendi öznel,, deneyimleri, anlamlamdırması, hayalleri; yaşamış olduğu koşullarda tercihlerini hem kendisi hemde diğer insanların gözünde gerçekleştirme çabası vardır.
Aşkın bazı tanımlamaları şöyledir
- Aşk Şiddettir
- Aşk Tutkudur
- Aşk İradedir
- Aşk Uysallıktır
- Aşk Sahibine Yaltaklanmaktır
- Aşk Sadakattir.
Bu tanımların her birinde bireysel yaşantılar ve bunlarla beraber öznel adlandırma vardır. Bu tanımlar gerçekliğini esas olarak, tanımı yapan kişinin aşk olarak gördüğü ilişkiden çıkmıştır.
Aşkın Bazı Tanımları Şöyledir ; Aşk, korumaktir. Sorumluluktur. Aşk, asla anlatilmayacak hikayelerdir. Aşk, pencereden disariya baktiginda kiminle oldugunu hatirlamaktir. Düsüncedir. Aşk, kocaman yatagin üçte birine sıkışmaktır. Yakinliktir. Aşk, gecenin bir vaktinde sen uyu, benim gitmem gerek dediginizde,uyanik kalip seni biraz daha görmeyi tercih ederim cevabini almaktir. Sicakliktir. Aşk, saatin kaç oldugunu bilip aldirmamaktir. Neşedir Aşk, sizi kucaklayan kollarin, gittikçe daha çok sarilmasidir.Mutluluktur. aşk , aynı anda hem ağlamak hem de gülmektir Aşk karışılık beklemeden yapılan sevgi gösterisidir. Aşk bulunması çok zor bir mutluluktur.
Kişi sevdiğiyle olmak ister!. Sevdiğinin hâliyle hâllenir… Sevgisi kadar, onunla yaşar!. Sevginin ne olduğunu tam olarak bilemediğimiz için, çoğunlukla, “beğeni” ile “sevgi”yi birbirine karıştırırız.
“Beğeni” yanında “sahip olma” arzusuyla açığa çıkar!.Bir nesneden hoşlandığında, beğendiğin şeye sahip olmak ve üzerinde tasarruf edebilmek arzusuyla yaşarsın… Bu tüm mahlukatta çok yaygın bir duygudur!. Kimi, beğendiğini cebine sokar; kimi beğendiğine tasma takıp yanında taşıyarak onunla hava atmak ister; kimi yakalayıp inine sürükler… Her mahlûk yaradılış fıtratına göre, beğendiği üzerinde tasarruf etmek ister.
“Sevmek” ise bundan çok farklıdır…
Sevince, yalnızca sevdiğin için yaşamak istersin!. Yalnızca yanında olmak, yalnızca onun olmak, yalnızca onun zevk aldığıyla zevk alıp, sevmediğinden kaçmak istersin! Sevdiğin öylesine sarmıştır aklını, fikrini, ruhunu ki, her şey sana, onu hatırlatır; yanında iken bile onun içinde olmak istersin!… Yakınlık bile uzak gelir sana!… Sen kaybolursun, sende; sevdiğin kalır yalnızca, beyninde!.. Onun bakışıyla bakar, onun değerlendirmesiyle değerlendirir, onun diliyle konuşmaya başlarsın!. Gözün ondan başkasını görmez, kulağın ondan başkasını duymaz, elin ondan başkasına uzanmaz olur!.
Seven, karşılıksız sever!…
Beğenen karşılığını ister!.
Benim istediğim gibi yaşarsan seni boğarım sahip olduklarıma, der beğenen!.. Onun zaten fıtratında yoktur sevgi, bilmez aşkın ne olduğunu!.. Ne üzere yaratılmışsa, odur tüm meşgalesi… Karınca gibi çalışır; maymun gibi çiftleşir; aslan gibi yavrularına sahip çıkar… Ama pervane gibi sevemez!. atamaz kendini ateşe!.
Sevgi sonunda yanmayı getirir!.. Beğeni ise sonunda kaçmayı!.
Beğenen mahlûkat çoğunluğuna göre, “sevgi” delilikten bir türdür!.. Anlamazlar onlar, sevdiği uğruna, etraf ne derse desin deyip, her şarta katlanmayı! Ve “delillik bu” derler…
Beğenme bir tür “hobi”dir!… Bazen ömür boyu sürer, bazen birkaç yıl, bazen bir kaç ay!..
Sevgi bir ömür boyudur!… Bitmez, tükenmez, bazen durulur, bazen coşar ama hiç gerilemez!. Çoğunlukla karşısındakinden yüzünü göstermesinden gelir sevgi insana!.. Bazen de özünden gösterir yüzünü O!… O zaman onlar için derler ki, “Allah”a aşık oldu!..
“Kendine seçtikleri”dir sevenleri bir çehreden!… Özünden sevgiyi yaşayanlardır, “mukarreb”leri!…
Hünerlerini sergilemek için yaratmıştır herşeyi…
Sevmek için yaratmıştır sevilenleri!.
Gözlerinde seyretmek için gözleri olarak yaratmıştır “aşk”ı yaşattıklarını!..
Avam anlamaz ve bilmez bu aşkı!. Bunun aşk olduğunu!..
Oysa gerçek “aşk” O’nun ateşine pervane gibi atılıp; varlığını O’nda yitirip; O’nun “Baki”liğini yaşattıklarıdır gerçek “aşık”lar!..
Özel bir fıtratla gelmişlerdir onlar, “aşık” olmak için!.. Yaşamları boyunca bir değer taşımamıştır dünya ve içindekiler!..