Kalaycılık Mesleğinin Özellikleri Nelerdir?

Sizden gelen soru:

* Kalaycılığın özellikleri nelerdir? *

Cevap:

Kalaycılık Mesleği

Eskiyen ve yıpranan bakır kap kacağın toz nışadır yardımıyla kalay ile kaplanması işlemini yapan zanaatkarların genel adıdır.

Kalaycılık yakın zamana kadar seyyar olarak da icra edilen bir meslekti. Ancak kalaycılık çelik, alüminyum, emaye ve teflon mutfak eşyalarının kullanımının artması ile tükenme noktasına yaklaşmaktadır. Halen turistik bakır eşya imalatı kalaycılığın az da olsa devamını sağlamaktadır.

Kalaycılık Yapılması

Köyde yaşayan ve tarımla uğraşan Kıbrıs Türk köylüsü günlük yaşantısında genellikle bakır kaplar kullanırdı. 1960′lı yıllardan sonra alüminyum alaşımı paslanmaz kaplar ortaya çıktıktan sonra bu alışkanlığını yavaş yavaş terk etmek zorunda kaldı. Bakır kapların türü ve  sayısı da küçümsenmeyecek kadar çoktu. Bunları küçükten büyüğe doğru söyle sıralayabiliriz.

• Yemek yerken kullanılan bakır çatal ve kaşıklar.
• Su içilen taslar.
• Pişen yemeğin kurtarıldığı kaplar-sahanlar.
• Değişik amaçlar için kullanılan siniler.
• İçinde yemek pişirilen – içinde kızartma yapılan tek kuyruklu veya, çift kulaklı tavalar.
• En az üç ayrı boyda tencereler
• Yemek kurtarmakta kullanılan kevgir ve kepçeler.
• Cezveler
• Su ibrikleri
• Süt damızlama kabı
• Bakır su bakraçları-kovalar.
• Kazancık (orta boy bakır kazan ki kalabalık ailelerde sıkça kullanılırdı.)
• Kazanlar

Tümü bakırdan yapılan bu kaplar kullanıla kullanıla rengini kaybeder ve bakır açığa çıkar. O da zahirlerime tehlikesi yaratır. Kapların üzerinde görülen yeşil lekeler bunun belirtisidir. Bunu önlemek için bakır kaplar kalaylanır. Gümüş renkli bir görünüş kazanan kaplar, bu yalıtkan yüzey dolayısıyla paslanmaz ve gönül rahatlığı ile kullanılabilir.

Kalaycılığın Tarihçesi

Kalaycılığın Türk kültürünün bir parçası olduğu kaynaklarda anlatılmaktadır. Eski Türkler, bütün ihtiyaçlarını el becerileri ile karşılayarak hayatlarını devam ettirmekte idi. Kalaycılık da bu becerilerden biriydi. Türkler aşlarını kalaylı kaplarda pişirmeye özen göstermişler, yoğurtlarını kalaylı kaplarda mayalamışlar, düğün yemeklerini kalaylı leğenlerde ve kazanlarda pişirmişlerdir.

Bronz elde etmek için gerekli olan kalay, maden kullanımının başladığı ilk çağlardan beri çok aranılan bir madde idi. Bu nedenle Çassiterıdess Adaları’ndan Yakın Doğu’ya kadar uzanan yoğun bir kalay ticareti başladı.

Klasik çağda, bakır ya da pirinç eşyalar kalayla kaplanırdı. Orta çağda gümüş eşyalarının biçimlerini kopya eden kalay kaplar kullanılırdı. Ayrıca tartı aletlerinin yapımında da kalaydan yararlanılırdı. XVI. yy.da kuyumcular üretecekleri yapıtların kalaydan örneklerini yaparlardı.

Kalaycılar loncalar halinde örgütlenirdi. Bu loncalar, her parçanın yaratıcısını belirlemek amacıyla ayar damgasının kullanımını düzenlerlerdi. Loncaların ortadan kalmasıyla beraber kalaycılık örgütlü bir meslek olmaktan çıkarak usta-çırak ilişkisiyle gelişip öğrenilen bir meslek oldu. Ancak görüştüğümüz ustalar da buna dikkat çekerek, ihtiyaçların değişmesiyle beraber çırak bulmakta sıkıntı yaşadıklarını ve kalaycı ustalarının artık yetişmediğini belirtiler.

Kalay Yapımında Kullanılan Malzemeler

-Kalay: Dövülebilir, sünek bir metaldir. Kolayca tel veya levha haline getirilebilen bu metal, kalaycılıkta ısıtılarak kullanılır.

-Nişadır: Amonyak tuzu olarak bilinen amonyum klorür bileşiği… Metalin yüzeyinde hasıl olmuş oksit tabakasını kaldırdığından metal, lehime müsait hale gelir. Beyaz toz halindedir.

-Kalaycı pamuğu: Steril pamuktan farklı olarak rulo şeklinde ve avuç içerisinde kolay hareket ettirilebilen bir pamuktur.-Kıskaç: Kalay yapılacak nesnenin tutulduğu bir çeşit maşa.

-Körük: Ateşin harlanması için kullanılan genellikle manda derisinden yapılmış hava üfleyen bir malzeme.

Kalaycılık Mesleğinin Özellikleri

Kalaycılık 3 temel üzerine kuruludur. Bunlar: Tavlanması, temizlenmesi ve kalaylanmasıdır. Kalaycılığın nasıl yapıldığının anlaşılması amacıyla bu işlemleri kısaca açıklayalım.

Tavlamak: Kalaylanacak kaplarda aranan en önemli özellik karıncalanmadan oluşan berelerin, çürümelerin olmaması, kaplar ne kadar temiz olursa o kadar kolay ve temiz işçilik çıkarmaktadır.

Daha önce kalaylanmış malzemeler körük ve kömür yardımıyla yakılarak orta sıcaklıkla üzerindeki yağ ve zamanla kullanmadan oluşan atıkların yakılmasına kalaycılık dilinde “Tavlama” denilir. Hiç kalaylanmayan kaplara kızıl kap denir ve bunlar tavlanmazlar.

Temizleme: Tavlanan materyaller tuz ruhu ile sıvanarak kalaylanacak olan kısımlar ince kumlarla el ve ayak yardımı ile güzelce silinir. Kalaylanacak zemin kalay almasını engelleyecek tüm dış etkenlerden arındırılır. Ezik büzük olan yerler ise çekiç, tokmak gibi özel aletlerle düzeltilir.

Kalaylama: Kalaylama ise yine körükte ısı ile tavına getirilen kapların sıcaklıktan dolayı çubuk halinde bulunan kalayın sürülmesi ile kolay şekilde kaygan hale gelmesidir. Kalayın kalaycı pamuğu ve nişadır yardımı ile zemine düzenli şekilde dağıtılması işlemine kalaylama denir. Bugünkü anlayacağımız anlamda kalay bir nevi kaplama malzemesidir.